Arkusz egzaminacyjny z fizyki i astronomii w 2007 roku zawierał 11 stron, na których zamieszczono 23 pytania. Maturzyści mogli przeznaczyć 120 minut na rozwiązywanie egzaminu i zdobyć maksymalnie 50 punktów. Zdający musieli wykazać się m.in. umiejętnością posługiwania się pojęciami i wielkościami fizycznymi oraz znajomością różnych zjawisk i praw, które nimi rządzą.
Pierwsza część arkusza składała się z 11 zadań zamkniętych. W niemal połowie z nich należało wykonać obliczenia (zd. 1., 2., 7., 9. i 10.). W pozostałych pytaniach maturzyści mieli oznaczyć:
- (3) w jaki sposób przepływa prąd elektryczny w dwóch, umieszczonych obok siebie, przewodach;
- (4) co można zaobserwować na ekranie położonym za siatką dyfrakcyjną, gdy pada prostopadle na nią monochromatyczna wiązka światła wysłana przez laser;
- (5) odpowiedzieć, czym jest zasada nieoznaczoności Heisenberga;
- (6) w jakim kierunku zostanie odchylona wiązka dodatnio naładowanych cząstek pochodzenia kosmicznego, biorąc pod uwagę pole magnetyczne ziemi;
- (8) co dzieje się z długością i prędkością fali, kiedy wiązka światła przechodzi z ośrodka o większym współczynniku załamania do ośrodka o mniejszym współczynniku załamania.
Druga część składała się z 9 pytań otwartych. W każdym z nich należało dokonać obliczeń. Zadania polegały kolejno na:
- (11) obliczeniu wartości prędkości średniej samochodu, który porusza się ruchem jednostajnie przyspieszonym z przyspieszeniem o wartości 3m/s2, po pierwszych czterech sekundach.
- (12) obliczeniu wartości siły hamującej wagon o masie 40 ton, któremu początkowo nadano prędkość o wartości 5m/s i poruszając się ruchem jednostajnie opóźnionym zatrzymał się po 20 sekundach
- (13) obliczeniu wartości prędkości, z jaką piłka wyrzucona pionowo w górę na 1m z prędkością 4m/s, uderzy o podłogę
- (14) obliczeniu wartości wypadkowej siły grawitacji działającej na kulę
- (15) wykazać (pomijając obliczanie wartości liczbowych), że wartość pierwszej prędkości kosmicznej dla Ziemi można obliczyć z zależności v = ? g R2.
- (16) ustalić, czy w czasie lotu na Marsa kosmonauci będę przebywali w stanie nieważkości oraz należało wykazać, że III prawo Keplera jest spełnione dla księżyców Marsa
- (17) obliczeniu współczynnika załamania materiału, z którego wykonano płytkę, wykorzystując informacje zawarte na rysunku i w tabeli oraz zapisaniu dwóch warunków, jakie muszą być spełnione, aby na granicy dwóch ośrodków wystąpiło zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia
- (18) obliczeniu długości wahadła, który ma w układzie postać SI x=0,02sin?20 t, a jego wartość przyspieszenia ziemskiego jest równa 10m/s2 oraz na przedstawieniu na wykresie zależności wychylenia tego wahadła od czasu
- (19) obliczeniu liczby moli wodoru, które znajdują się w cylindrze o objętości 15 dm3, wiedząc, że ciśnienie wodoru jest równe 1013,82 hPa a jego temperatura wynosi 27oC
- (20) obliczeniu częstotliwości fali wysyłanej podczas przechodzenia elektronu w atomie wodoru z orbity drugiej na pierwszą, wiedząc, że atom emituje wówczas światło o fali w próżni o długości 1,22*10-7m oraz obliczeniu energii emitowanego fotonu.
- (21) zapisaniu opisanych w treści zadania reakcji
- (22) obliczeniu długości fali de Brogile?a dla padającego na ekran elektronu, wiedząc, że elektrony w kineskopie telewizyjnym są przyspieszane napięciem 14 kV.
- (23) obliczeniu minimalnej wartości pędu fotonu, który padając na wykonaną z cezu katodę fotokomórki spowoduje przepływ prądu, wiedząc, że praca wyjściowa elektronów z cezu wynosi 2,14 eV.
Pobierz arkusz w PDF na swój komputer:
Lub zobacz go online:
K. Macha, źródło: CKE
Loading ...
