Matura z biologii na poziomie rozszerzonym zawierała 19 stron, które objęły 38 zadań. Na rozwiązanie całości zdający mieli 150 minut. Maksymalna ilość punktów do zdobycia to 60.
Zdający przy rozwiązywaniu zadań mogli opierać się na źródłach, jednak najważniejsza była wiedza teoretyczna. Bez niej ciężko było znaleźć poprawnej odpowiedzi. W arkuszu pojawiły się 3 polecenia typu „abcd”. Reszta wymagała dłuższych opisów. Uczniowie musieli m.in. uzasadnić, że wodniczki u pierwotniaków słodkowodnych pełnią funkcję adaptacyjną do środowiska, opisać na czym polega neutralizacja nadtlenku wodoru przez komórki wątroby ssaka, określić, gdzie żyją kolczatka i dziobak, wyjaśnić, czym uwarunkowana jest różnica w prędkości przewodzenia wody u roślin iglastych i dwuliściennych, wykazać zależność między niedoborem azotu a niską zawartością sacharozy w korzeniach buraków cukrowych oraz opisać tendencję zmian powierzchni upraw GMO na świecie. Co ciekawe, na poziomie rozszerzonym, znaczna część zadań opierała na biochemii.
Źródła, zawarte w arkuszu, nie należały do najłatwiejszych. Uczniowie musieli poddać głębokiej analizie następujące materiały: schemat transportu substancji przez błony komórkowe, wzór katalitycznego działania pewnego enzymu, fragment tekstu o leukocytach, fragment układu pokarmowego, wykres rozmieszczenia receptorów w siatkówce oka, wyniki obserwacji rozmieszczenia receptorów dotyku, cykl życiowy krążkopławów, rysunki budowy ptaków, wyniki badań wysokości plonów buraków cukrowych, schemat procesu translacji, fragmenty rodowodu, wykres uprawy GMO na świecie oraz wyniki doświadczenia dot. wzajemnych stosunków między dwoma gatunkami orzęsków.
Dodatkowo, maturzyści mogli korzystać z linijki. Jak co roku, również ostatnia strona arkusza przeznaczona była na brudnopis, który nie podlegał ocenie egzaminatorów.
Źródło: cke.edu.pl
Katarzyna Kujawa
Loading ...
