Osobowość głównego bohatera Ludzi bezdomnych Stefana Żeromskiego.

W tym artykule będziecie mogli dowiedzieć się kim był Stefan Żeromski, co napisał oraz jaki jest główny bohater jednej z jego książek. Zatem zaczynajmy.

Stefan Żeromski

Autor Ludzi bezdomnych żył w latach 1864-1925. Pochodził z zubożałej rodziny szlacheckiej. Był prozaikiem i publicystą w okresie Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego. Spod jego pióra wyszły książki takie jak:

1. Ludzie bezdomni
2. Syzyfowe prace
3. Przedwiośnie

Czterokrotnie dostał nominację do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1921, 1922, 1923, 1924), czym jest Nagroda Nobla możecie przeczytać w artykule o Oldze Tokarczuk.

Zadebiutował w 1882 w numerze 27 „Tygodnika Mód i Powieści” przekładem wiersza Lermontowa i w „Przyjacielu Dzieci” wierszem „Piosenka rolnika”. Przez problemy ze zdrowiem gimnazjum ukończył bez matury i poszedł na uczelnię, która jej nie wymagała. Z powodów finansowych musiał zrezygnować ze studiów i rozpoczął pracę. Uzyskał ordery i odznaczenia m.in.  Order Orła Białego, Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Charakterystyczne cechy jego dzieł:

1. Tematyka opierała się na społeczeństwie
2. Obraz świata inteligenta i jego świat wartości
3. Etyczne aspekty działań ludzkich

O książce:

1. Dzieło powstało w epoce „Młoda Polska”
2. Rodzaj literacki: epika
3. Gatunek literacki: powieść modernistyczna (młodopolska)
4. Czas akcji: lata dziewięćdziesiąte XIX wieku
5. Miejsce akcji: w kolejności to Paryż, Warszawa, Cisy, Zagłębie Dąbrowskie (Sosnowiec)

Stefan Żeromski pisał „Ludzi bezdomnych” w latach 1898-1899. Pisząc książkę bazował na własnych doświadczeniach, podróżach oraz na materiale faktograficznym, który zbierał. Książka czerpie wiele informacji z tradycji pozytywistycznego sposobu przedstawiania rzeczywistości, wyraźnie realistycznego, mimetycznego, starającego się oddać rzeczywistość opisywaną przez pisarza w możliwie najbardziej wierny sposób. „Ludzie bezdomni” to powieść społeczna, która ukazuje ludzi z różnych klas społecznych. Przykładem jest pierwsze spotkanie Judyma z panią Niewadzką i jej wnuczkami jest wyraźnie prezentowane jako zetknięcie się postaci z różnych światów. Powieść ukazuje również codzienne życie ludzi, inaczej wyglądało życie w Warszawie, a inaczej w Cisach. Autor przez postać Judyma chce wykreować nowy model człowieka, który jest wrażliwy i mimo zakorzenienia pracy u podstaw dostrzega problemy społeczne.

Możemy na dwa sposoby interpretować tytuł:

1. Znaczenie dosłowne, ludzie, którzy nie mogą znaleźć swojego miejsca na ziemi. Przykładem jest Tomasz Judym. Ciągle poszukiwał przestrzeni, która będzie dla niego idealna.
2. Znaczenie metaforyczne, jako pozostawanie w nieustannym ruchu, lęk przed stabilizacją, potrzeba nieustannej walki o lepsze jutro (charakterystyczna przede wszystkim dla Tomasza Judyma).

Tomasz Judym

Jest głównym bohaterem książki. Z zawodu jest chirurgiem, który jest synem warszawskiego szewca. Jest człowiekiem życzliwym i pomocnym jednak wewnętrznie rozdartym. Dzięki temu, że wychowywała go ciotka mógł się kształcić. Miał kompleks niższości z powodu swojego pochodzenia. Jedyne, co mogłoby mu pomóc to likwidacja niższej sfery. Chce działać sam, nie widząc, że ludzie niezależnie od pochodzenia mogą mu pomóc. Dużą rolę w podejmowaniu przez niego decyzji miały towarzyszące mu emocje. Wiedzę pozyskał za granicą jednak nie umie jej wykorzystać w Polsce. Sytuacja, kiedy ucieka od Cisów pokazuje nam, że jest słaby, ucieka od problemów. Pomimo tego, w bohaterze możemy zaobserwować wiele cech pozytywnych m.in. wrażliwość na krzywdę ludzką. Możemy dostrzec w nim cechy różnych bohaterów: romantycznego, pozytywistycznego i modernistycznego.

Tomasz Judym jako bohater romantyczny

1. Bunt prometejski, bohater nie godził się na zło i niesprawiedliwość jaka może spotkać ludzi
2. Samotny
3. Wrażliwy
4. Kierują nim silne emocje

Tomasz Judym jako bohater pozytywistyczny

1. Wierzył w wartość pracy, pochodzenie na to nie wpływa i to ona świadczy o tym jaki jest człowiek
2. Zawód z powołania
3. Twierdzi, że konieczna jest praca u podstaw

Tomasz Judym jako bohater modernistyczny

1. Jest rozdarty między emocjonalnym a intelektualnym odbieraniem świata
2. Przepełnia go smutek
3. Łatwo zmienia się mu nastrój

Podsumowanie

Kiedy już dobrze poznaliśmy głównego bohatera możemy przejść do podsumowania. Warto zapamiętać cechy jakie posiadał Tomasz Judym oraz znaczenia tytułu. Przydatną informacją jest to, że Judym był postacią tragiczną, musi wybierać między własnym szczęściem, a szczęściem innych. „Ludzie bezdomni” pojawili się już na maturze w roku 2015, temat zadania brzmiał następująco:

Czy warto poświęcać szczęście własne dla dobra innych ludzi?

Wysłuchaj streszczenia „Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego: