Albert Camus "Dżuma"Albert Camus "Dżuma"

Dżuma i jej znaczenie w powieści Alberta Camusa

Eksperci z Centralnej Komisji Egzaminacyjnej tworząc arkusze maturalne, często biorą pod uwagę różne ważne daty upamiętniające historyczne wydarzenia. W obliczu panującej pandemii, możliwe jest więc nawiązanie do Dżumy na maturze, dlatego warto, abyś wiedział jakie ukryte znaczenia przekazuje Ci w swojej powieści Albert Camus.

Dżuma jako powieść egzystencjalna

Albert Camus jest jednym z przedstawicieli egzystencjalizmu – nurtu filozoficznego, który powstał w XX wieku i polega na analizowaniu ludzkiego istnienia. Według tej filozofii człowiek jest wolną jednostką, ale w pełni odpowiedzialną za swoje czyny. Egzystencjaliści twierdzili, że nawet jeśli nie możemy zmienić wyniku naszych działań, to musimy je podejmować, ponieważ w takiej postawie zawiera się człowieczeństwo. Kluczowym pojęciem w tej filozofii jest człowiek absurdalny, czyli wykluczony ze społeczeństwa, wyobcowany i skazany na porażkę w dążeniu do celu.

Dżuma jest powieścią egzystencjalną. Bohaterowie są stawiani przed dylematami i bez względu na reakcję społeczeństwa dążą do wyznaczonego celu, chociaż zdają sobie sprawę, że nie mogą wygrać. Wolą jednak podejmować próby walki z zarazą niż trwać w bezczynności oraz poddać się losowi. Świat, w którym żyją jest przesiąknięty złem, absurdalnością, a mieszkańcy skazani są na ciągły strach. Autor prezentuje w swoim dziele pogląd, że zadaniem człowieka jest dokonywanie wyborów, a każdy musi podejmować decyzje samodzielnie, ponieważ później sam ponosi konsekwencje.

Cytat z angielskiej wersji Dżumy Alberta Camusa w nowojorskiej bibliotece Walk (fot. Wikipedia)
Cytat z angielskiej wersji Dżumy Alberta Camusa w nowojorskiej bibliotece Walk (fot. Wikipedia)

Co to jest parabola?

To gatunek literatury moralistycznej, w którym przedstawione wydarzenia poza sensem dosłownym, niosą ze sobą przykłady uniwersalnych zachowań i postaw. Paraboliczność utworu polega na wyrażaniu przesłania, które ma charakter uniwersalny. Wtedy sytuacja nabiera wielu znaczeń.

Cechy gatunkowe:

  • schematyczna fabuła
  • ogólnikowość w przedstawieniu świata i postaci
  • nie do końca określony czas akcji
  • typizacja bohaterów

Dżuma, czyli powieść parabola

Dzieło Alberta Camusa posiada przymioty charakterystyczne dla paraboli. Są to:

  • przedstawione wydarzenia, które są pretekstem do głębszych refleksji i odkrycia uniwersalnych prawd
  • losy bohaterów, które służą za przykład postaw ludzi wobec choroby, wojny, totalitaryzmu i zła
  • brak określenia konkretnego czasu wydarzeń (lata 40. XX wieku)
  • obiektywizm narracji – wydarzenia przedstawione są z perspektywy doktora Rieuxa, który tworzy kronikę zarazy, ale nie używa pierwszej osoby (czytelnik dopiero na końcu powieści domyśla się, że on jest narratorem); ten zabieg podkreśla samotność walczącego człowieka
  • akcja, która toczy się w zamkniętym miejscu, ponieważ mieszkańcy Oranu zostali odizolowani od świata
Albert Camus 1913-1960 – francuski pisarz, dramaturg, eseista i reżyser teatralny

Znaczenie tytułu powieści

Dżuma oznacza chorobę – przedstawione przez autora wydarzenia są zapisem walki z zarazą, który jest bardzo realistyczny, wręcz kronikarski. Dr Rieux jako lekarz staje na czele oddziałów sanitarnych i zmaga się z chorobą, izoluje zarażonych, zapewnia im opiekę i podaje leki. Doktor Castel to naukowiec szukający szczepionki, a Grand jest urzędnikiem prowadzącym dokładne statystyki zachorowań. Nie do końca określona data wydarzeń sugeruje, że zaraza może spaść na ludzi w każdej chwili. Dżuma staje się symbolem zagrożenia, które przychodzi nieoczekiwanie, i przed którym nie sposób uciec.

Dżuma to także wojna – niedokładne określenie daty pozwala na interpretowanie czasu wydarzeń na lata trwania II wojny światowej. Oran to obszar okupowany – stąd ograniczona możliwość poruszania się, godzina policyjna i brak możliwości opuszczenia miasta bez zezwolenia. Stadiony to obozy koncentracyjne, które są miejscami śmierci. Doktor Rieux stoi wówczas na czele tajnych oddziałów zbrojnych walczących z okupantem, a inni wspierają go w tych działaniach.

Dżuma jako totalitaryzm – lata 40. XX wieku to rozwój reżimu. W powieści przedstawiony zostaje terror, ograniczenie praw jednostki, prześladowania i aresztowania oraz bunt ludzi na takie traktowanie. Bohaterowie przedstawiają też różne postawy wobec systemu. Castel usilnie poszukuje sposobu na pokonanie władzy, Rieux, Tarrou i Rambert podejmują walkę z systemem, a Cottard go akceptuje.

Dżuma, czyli pierwiastek zła, który tkwi w każdym człowieku i ujawnia się w najmniej spodziewanym momencie. Trzeba być na to przygotowanym, ale nigdy nie wolno mu ulegać. Przedstawieni w powieści bohaterowie to jednostki wyłowione z tłumu, i jako zwykli ludzie, postawieni w obliczu konieczności dokonania wyboru. Ich postawy stają się dzięki temu ponadczasowe. Zło to współczesna dżuma, której nie można pokonać. Podejmując z nią walkę, człowiek staje się ofiarą.

Jeśli masz ochotę na większą powtórkę z treści lektury, jaką jest Dżuma, zachęcamy do obejrzenia filmiku:

Podsumowanie

Dżuma to bardzo ważna lektura w obliczu obecnej sytuacji na świecie. Jej znajomość przyda Ci się nie tylko na maturze. Nie zmienia to jednak faktu, że Albert Camus porusza w swoim dziele wiele przydatnych motywów, których z pewnością będziesz mógł użyć na egzaminie dojrzałości.

J.K.

 

Dodaj komentarz:

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

facebook