Egzamin maturalny z informatyki na poziomie podstawowym składał się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej, które zawierały po 3 zadania i można było zdobyć za nie: 20 i 30 punktów. Czas przewidziany na rozwiązanie arkuszy to 195 minut.
Zadania sprawdzały rozumienie podstawowych pojęć i metod związanych z informatyką oraz technologią informacyjną. Wiele pytań w pierwszej części wymagało umiejętności przedstawienia algorytmów, natomiast drugi arkusz miał na celu zweryfikować znajomość programowania.
Kolejne pytania wymagały od zdających:
- znajomości podstawowych technik algorytmicznych i algorytmów,
- umiejętności zastosowania podstawowych algorytmów w rozwiązywaniu problemów informatycznych,
- znajomości podstawowej terminologii związanej z sieciami komputerowymi oraz zdolności posługiwania się typowymi programami użytkowymi,
- umiejętności dobrania odpowiedniego programu oraz znajomości typowych programów użytkowych,
- sformułowana informatycznego rozwiązania problemu przez dobór algorytmu i zaimplementowanie w wybranym języku programowania oraz wykorzystanie wybranego środowiska programistycznego do zapisu, uruchomienia i testowania programu,
- zaprojektowania bazy danych i wykorzystanie do jej realizacji systemu bazy danych oraz zastosowania metod wyszukiwania i przetwarzania informacji w relacyjnych bazach danych.
Za każde zadanie maturzyści mogli zdobyć od 6 do 10 punktów. Wszystkie pytania były rozbudowane, zawierały podpunkty i wymagały obliczeń.
Najwięcej prawidłowych odpowiedzi udzielono w podpunktach a i b w zadaniu drugim. Pierwszy z nich polegał na przeanalizowaniu podanego algorytmu oraz podaniu wyniku jego działań dla konkretnych danych. W drugim z podpunktów maturzyści musieli jedynie wstawić odpowiedni znak nierówności w pusty prostokąt. C sprawiło większości zdającym kłopoty, około 60% nie potrafiło prawidłowo obliczyć liczby maksimum i minimum. Nieco mniej osób rozwiązało zadanie pierwsze, w którym należało obliczyć działania algorytmu dla wskazanych argumentów, zmienić warunki pętli oraz podać algorytm sprawdzający, czy liczba naturalna n>1 jest liczbą doskonałą II rzędu.
Co ciekawe, najmniej poprawnych odpowiedzi podano w podpunkcie a zadania trzeciego, który wymagał jedynie wyjaśnienia dwóch definicji ? czym jest redundancja i anomalia przy modyfikacji. W kolejnym pytaniu znowu podpunkt c okazał się najtrudniejszy.
Najwięcej kłopotów w drugiej części matury sprawiło zadanie piąte, które wymagało od maturzystów utworzenia programu. Ostatnie zadanie zostało wykonane prawidłowo przez połowę zdających.
Pobierz arkusz w PDF na swój komputer:
Lub zobacz go online:
Karolina Macha, źródło: CKE
Loading ...
