Osoby zdające egzamin maturalny z chemii, powinny zapoznać się ze standardami wymagań egzaminacyjnych. Dodatkowo przedstawiamy kilka wskazówek, jak najlepiej przygotować się do matury z tego przedmiotu.
STANDARDY WYMAGAŃ EGZAMINACYJNYCH
I. WIADOMOŚCI I ROZUMIENIE
Zdający zna, rozumie i stosuje terminy, pojęcia i prawa oraz wyjaśnia procesy i zjawiska:
| Poziom podstawowy | Poziom rozszerzony |
|---|---|
| 1) zna i rozumie prawa, pojęcia i zjawiska chemiczne, posługuje się terminologią i symboliką chemiczną związaną z: a) budową atomu, izotopami i promieniotwórczością naturalną, b) wiązaniami chemicznymi, c) molem substancji chemicznej, d) pierwiastkami i związkami chemicznymi, e) typami reakcji chemicznych, f) roztworami wodnymi i ich stężeniem, g) dysocjacją jonową i reakcjami zobojętnienia i strącania osadów, h) reakcjami utleniania i redukcji, i) węglowodorami i ich pochodnymi, |
1) jak na poziomie podstawowym oraz: a) budową atomu w jakościowym ujęciu mechaniki kwantowej, izotopami i promieniotwórczością sztuczną, b) szybkością reakcji chemicznych, katalizą, c) układami koloidalnymi, d) elektrolitami, dysocjacją jonową oraz reakcjami zachodzącymi w roztworach wodnych, e) ogniwami galwanicznymi i elektrolizą, f) szeregiem homologicznym, g) izomerią związków organicznych, |
| 2) opisuje właściwości najważniejszych pierwiastków i związków chemicznych oraz ich zastosowania: a) właściwości fizyczne i chemiczne metali i niemetali (sodu, potasu, magnezu, wapnia, glinu, cynku, żelaza, miedzi, wodoru, tlenu, azotu, chloru, bromu, węgla, krzemu, fosforu, siarki), b) właściwości fizyczne i chemiczne tlenków wymienionych w lit. a metali i niemetali, wodorków niemetali (tlenu, azotu, chloru, bromu, siarki), najważniejszych zasad, kwasów i soli, węglowodorów i ich pochodnych, c) zastosowania poznanych substancji chemicznych i zagrożenia powodowane niewłaściwym ich wykorzystaniem, |
2) jak na poziomie podstawowym oraz: a) właściwości fizyczne i chemiczne metali (chromu, manganu, srebra), b) właściwości fizyczne i chemiczne tlenków wymienionych metali, wodorków, wodorotlenków, kwasów i soli, węglowodorów i ich pochodnych, |
| 3) przedstawia i wyjaśnia zjawiska i procesy chemiczne: a) zapisuje równania reakcji chemicznych w formie cząsteczkowej i jonowej, b) interpretuje jakościowo i ilościowo równania reakcji chemicznych, c) opisuje efekty energetyczne przemian, d) określa czynniki wpływające na przebieg reakcji chemicznych. |
3) jak na poziomie podstawowym. |
II. KORZYSTANIE Z INFORMACJI
Zdający wykorzystuje i przetwarza informacje:
| Poziom podstawowy | Poziom rozszerzony |
|---|---|
| 1) odczytuje i analizuje informacje przedstawione w formie: a) tekstu o tematyce chemicznej, b) tablic chemicznych, tabeli, wykresu, schematu, rysunku, |
1) jak na poziomie podstawowym |
| 2) uzupełnia brakujące informacje na podstawie analizy tablic chemicznych, tabeli, wykresu, schematu, rysunku i tekstu, |
2) jak na poziomie podstawowym |
| 3) selekcjonuje, porównuje informacje, | 2) jak na poziomie podstawowym |
| 4) przetwarza informacje według podanych zasad: a) konstruuje schematy, rysunki, tabele, wykresy, b) formułuje opisy przedstawionych zjawisk, procesów, |
4) jak na poziomie podstawowym |
| 5) wykonuje obliczenia chemiczne: a) z zastosowaniem pojęcia mola i objętości molowej, b) stechiometryczne, c) związane ze stężeniem procentowym i stężeniem molowym roztworu. |
5) jak na poziomie podstawowym oraz: a) związane z izotopami i przemianami promieniotwórczymi, b) z zastosowaniem warunków standardowych i warunków normalnych, c) związane z rozpuszczalnością, przeliczaniem stężeń, d) związane z SEM ogniwa oraz z zastosowaniem praw elektrolizy, e) związane ze stałą równowagi, stałą i stopniem dysocjacji, prawem rozcieńczeń Ostwalda, pH roztworu, f) związane z szybkością reakcji chemicznej, g) związane z efektami energetycznymi przemian. |
III. TWORZENIE INFORMACJI
Zdający rozwiązuje problemy, tworzy i interpretuje informacje:
| Poziom podstawowy | Poziom rozszerzony |
|---|---|
| 1) wyjaśnia zależności przyczynowo- -skutkowe w zakresie: podobieństw i różnic we właściwościach pierwiastków, zależności między budową substancji a jej właściwościami oraz przemian chemicznych, |
1) jak na poziomie podstawowym |
| 2) planuje typowe eksperymenty i przewiduje obserwacje, |
2) planuje eksperymenty i przewiduje obserwacje, |
| 3) interpretuje informacje oraz formułuje wnioski. |
3) interpretuje informacje oraz formułuje wnioski i uzasadnia opinie. |
Jak przygotować się do egzaminu z chemii?
Przede wszystkim należy uważanie czytać polecenia do wszystkich zadań. Do tej rady warto zastosować się nie tylko podczas pisania egzaminu z chemii, ale także wszystkich innych testów. To właśnie treść polecenia jest kluczowa dla zrozumienia całego zadania, a także poprawnego jego wykonania.
Należy zwrócić szczególną uwagę na czasowniki operacyjne obecne w poleceniu. Kiedy w treści zadania widnieje zapisz, oblicz, narysuj, podaj należy zastosować się do wskazań. Przy udzielaniu odpowiedzi należy jasno formułować myśli, unikać uogólnień czy skrótów myślowych. By odpowiedź została uznana za poprawną należy używać odpowiedniej terminologii, nomenklatury oraz symboliki chemicznej.
Jeśli do zadania dołączone są materiały pomocnicze- np. tabele, wykresy, schematy, teksty– przed rozwiązaniem należy zapoznać się z załącznikami. Warto dokładnie przeanalizować oraz zinterpretować każdy z nich.
Należy unikać podawania podwójnych (lub wielu) odpowiedzi– nawet jeśli któraś z nich będzie poprawna, dołączenie drugiej (bądź kilku innych), błędnej poskutkuje niezaliczeniem całego zadania. Odpowiedzi błędne traktowane są jako brak odpowiedzi.
Nie należy także pisać wszystkiego, co wiemy. Należy podać dokładnie tyle odpowiedzi ile wymaganych jest w poleceniu. Jeśli więc z treści zadania wynika, że za podanie trzech argumentów otrzymać można maksymalną ilość punktów, podać należy dokładnie trzy argumenty. Każdy kolejny, nawet poprawny, argument nie będzie uwzględniany przy ocenianiu.
Na egzaminie maturalnym z chemii pojawić może się kilka typów zadań. Aby poprawnie je rozwiązać należy zapoznać się z kryteriami oceny każdego typu.
Zadania rachunkowe.
Należy przede wszystkim pamiętać, by jasno przedstawić tok rozumowania podczas rozwiązywania zadania. Nie wystarczy zatem podanie samej odpowiedzi końcowej, by uzyskać maksymalną liczbę punktów. Oceniane są zarówno metoda rozwiązywania, same obliczenia jak i wynik końcowy wraz z jednostką. O ile brak jednostki (lub błędna jednostka) przy poprawnym wyniku oraz zastosowaniu poprawnej metody rozwiązywania, poskutkuje utratą tylko 1 punktu, o tyle zastosowanie błędnej metody, nawet gdy podany wynik jest prawidłowy, spowoduje uznanie całego zadania za błędne. W takim wypadku uczeń otrzyma za zadnie zero punktów.
Źródło: cke.edu.pl, wiadomosci24.pl
J. Jankowska
Loading ...
Komentarze: