Egzamin maturalny z chemii w 2012 roku odbył się 15 maja. W tym dniu ci, którzy wybrali chemię zarówno na poziomie podstawowym, jak i rozszerzonym, zmierzyli się z arkuszami egzaminacyjnymi; na poziomie podstawowym zawierał on 30 zadań, za które można było otrzymać maksymalnie 50 punktów. Zdający mieli 2 godziny na rozwiązanie arkusza.
Arkusz zawierał zadania otwarte i zamknięte, sprawdzano różnego rodzaju umiejętności, które dzieliły się na 3 grupy: wiadomości i rozumienie, tworzenie informacji, korzystanie z informacji. Przeważały zadania sprawdzające ostatnią umiejętność, czyli korzystanie z informacji.
W zadaniu 1. maturzysta miał zapisać konfigurację elektronową atomu pierwiastka ? argonu. Zadanie 2. wymagało odczytania i interpretacji danych z układu okresowego ? należało napisać wzory jonów potasu i siarki, których konfiguracja elektronowa jest taka sama, jak konfiguracja atomu argonu w stanie podstawowym.
Określenie związku między budową atomu, konfiguracją elektronową a położeniem pierwiastka w układzie okresowym stanowiło sposób na rozwiązanie zadania 3. Zadanie 4. składało się z dwóch podpunktów, w a. należało określić rodzaj wiązania na podstawie różnicy elektroujemności łączących się pierwiastków (chlorowodoru), w b. ? określić typowe właściwości fizykochemicznych substancji na podstawie występujących w nich wiązań. Zadanie 5. polegało na selekcji i analizie informacji podanych w postaci schematów, a 6. – na dokonaniu interpretacji równania reakcji w ujęciu objętościowym i masowym oraz w ujęciu molowym. W zadaniach 7. i 8. sprawdzano umiejętność odczytywania i interpretacji informacji przedstawionej w formie wykresu – schemat przedstawiał początkowy fragment szeregu promieniotwórczego toru. Zadanie 9., również nawiązujące do wykresu z poprzednich zadań, opierało się na znajomości i rozumieniu pojęć związanych z naturalnymi przemianami promieniotwórczymi ? należało określić typ przemian jądrowych.
Do zadania 10. i 11. zawarto wykres przedstawiający zależność masy trzech izotopów promieniotwórczych od czasu; maturzysta miał wskazać najtrwalszy izotop (10.) oraz oszacować okres półtrwania wyznaczonego izotopu i oszacować, ile miligramów innego izotopu uległo rozpadowi w czasie 8 dni.
W zadaniu 12. należało opisać typowe właściwości chemiczne wodorków i soli, w tym zachowanie wobec wody oraz opisać typowe właściwości chemiczne związków organicznych w zależności od rodzaju podstawnika i grupy funkcyjnej.
Do maturzysty należało uzupełnienie brakujących informacji na podstawie wykresu w zadaniach 13. i 14. – musiał on wpisać odpowiednie wartości temperatury. W zadaniu kolejnym, 15., należało obliczyć stężenie procentowe nasyconego wodnego roztworu amoniaku w temperaturze 20? C i pod ciśnieniem atmosferycznym.
Zadanie 16. polegało na zaprojektowaniu doświadczenia pozwalającego na otrzymanie soli (podpunkt a.) oraz zaprojektowaniu metody rozdzielania składników mieszanin, a 17. – na podkreśleniu jednego z określeń z trzech podanych w każdym z dwóch zdań w taki sposób, by informacje dotyczące roztworów o odczynach zasadowym i obojętnym były prawdziwe.
Do rozwiązania zadania 18. potrzebne było zastosowanie prawa zachowania masy oraz zasady bilansu elektronowego do uzgadniania równania reakcji w formie cząsteczkowej ? należało dobrać i uzupełnić współczynniki stechiometryczne w podanym schemacie reakcji, stosując metodę bilansu elektronowego oraz określić funkcję nadtlenku wodoru w tej reakcji.
Zadanie 19. wymagało wykonania obliczeń na podstawie wzoru sumarycznego i równania reakcji. By zdobyć maksymalną liczbę punktów w tym zadaniu, maturzysta musiał zastosować poprawną metodę obliczeń, poprawnie wykonać obliczenia oraz podać wynik z właściwą dokładnością, poprawnym zaokrągleniem i w prawidłowych jednostkach.
W zadaniu 20. należało spośród podanych niżej równań reakcji utleniania i redukcji wybierać takie, które przedstawiało proces dysproporcjonowania, a w 21. – spośród przedstawionych poniżej wzorów wybrać wszystkie, które ilustrują budowę cząsteczek węglowodorów nienasyconych.
Zadanie 22. polegało na napisaniu wzorów półstrukturalnych (grupowe) i nazw systematycznych dwóch izomerycznych węglowodorów, które należą do szeregu homologicznego etynu, a ich cząsteczki zawierają 4 atomy węgla.
Uzupełnienie równania reakcji przez dobranie brakujących substratów lub produktów i zaklasyfikowanie przemian przebiegających z udziałem związków organicznych do odpowiedniego typu reakcji umożliwiało rozwiązanie zadania 23, natomiast następne, 24. zadanie, wymagało wykonania obliczeń z zastosowaniem pojęć: mol, masa molowa, objętość molowa.
W zadaniu 25. należało opisać typowe właściwości związków organicznych w zależności od grupy funkcyjnej występującej w cząsteczce oraz metod ich otrzymywania, w 26. – przeanalizować schematy przedstawiające trzy reakcje chemiczne, którym ulegają pochodne węglowodorów, i wpisać wzory półstrukturalne (grupowe) produktów organicznych.
Zadanie 27. polegało na uzupełnieniu brakujących informacji na podstawie tych podanych w formie tekstu o tematyce chemicznej i schematu procesu chemicznego. W zadaniu 28. w którym należało podać nazwę grupy jednofunkcyjnych pochodnych węglowodorów, do której zalicza się główny składnik biopaliwa otrzymanego opisaną metodą ? maturzysta miał posłużyć się odpowiednią nomenklaturą. Zadanie 28. okazało się najtrudniejsze dla maturzystów.
Przedostatnie, 29. zadanie wymagało opisania typowych właściwości związków organicznych w zależności od grupy funkcyjnej występującej w cząsteczce – glicerolu (propano-1,2,3-triolu). Ostatnie zadanie składało się z dwóch podpunktów ? w podpunkcie a. maturzysta miał podane wzory odczynników ? jego zadaniem było wybranie tego odczynnika, który należy dodać do probówki z kleikiem skrobiowym, aby potwierdzić obecność skrobi, a w podpunkcie b. miał on opisać zmianę, jaką zaobserwuje się po wprowadzeniu do probówki wybranego odczynnika.
Arkusz maturalny online
Źródło: cke.edu.pl
Marta Kozownicka
Loading ...
