ołówek (fot. freeimages.com)ołówek (fot. freeimages.com)

Zbigniew Herbert- charakterystyka twórczości

Podstawę podczas przygotowań do matury stanowi zapoznanie się z tym, co powinieneś mówić. Dlatego też na pewno nie raz widziałeś listę lektur, które należałoby żebyś przeczytał. Obok wielu książek znajduje się tam także wskazanie kilku poetów, których utwory powinieneś znać. Co ważne zwykle nie ma tam wskazanych konkretnych wierszy, które musisz przeczytać.

Zatem jak w wystarczającym stopniu przerobić ten materiał tak, aby na maturze nie być zaskoczonym? Wystarczy skupić się na sylwetkach poszczególnych twórców, zwrócić uwagę na ich biografię oraz co najważniejsze nauczyć się charakterystycznych cech ich twórczości, które pojawiają się w wielu ich dziełach. To zdecydowanie ułatwi Ci analizę i interpretację poszczególnych utworów, nawet, jeśli wcześniej nie miałeś z nimi do czynienia. W tej lekcji zapoznasz się z postacią i twórczością Zbigniewa Herberta.

krótka biografia

Na początku zawsze warto pokrótce zapoznać się z życiem danego twórcy. Zatem od teraz możesz kojarzyć Herberta jako pisarza współczesnego, który tworzył w XX wieku. Żył bowiem w latach 1924-1998. Najbardziej znany był, jako poeta, dramaturg, publicysta i eseista. Tworzył także słuchowiska. Miał wszechstronne wykształcenie, bowiem był ekonomistą, prawnikiem i filozofem.

Zadebiutował w 1956 roku tomikiem ?Struna światła?. Mimo, że był bardzo wszechstronnym artystą największą sławę przyniosła mu jego twórczość poetycka, dzięki której określany jest jako najwybitniejszy polski poeta czasów powojennych. O jego sławie świadczyły nie tylko liczne napisane przez niego tomiki, ale także to, że jego dzieła przetłumaczono na prawie 40 języków.

Był także laureatem wielu ważnych nagród literackich, a przez długi czas był jednym z poważniejszych kandydatów na laureata Literackiej Nagrody Nobla, jednak jak doskonale wiesz nie udało mu się otrzymać tego odznaczenia.

regały w bibliotece (fot. freeimages.com)

Utwory, jakie napisał to:

  • „O Troi”,
  • „Nike, która się waha”,
  • „Przesłanie Pana Cogito”,
  • „Potęga smaku”,
  • „Pan od przyrody”,
  • „Tron Fortynbrasa”.

Wiersze te zostały umieszczone w następujących tomikach:

  • „Struna światła”,
  • „Hermes, pies i gwiazda”,
  • „Studium przedmiotu”,
  • „Elegia na odejście”,
  • „Pan Cogito”.

JAKIE SĄ CECHY JEGO TWÓRCZOŚCI?

  • Język, jakim się posługiwał jest bardzo zróżnicowany. Bowiem jest on znany z charakterystycznych połączeń różnych stylów. Z jednej strony może on posługiwać się wzniosłymi frazami, wymyślne metafory, interesujące parabole jednocześnie łączyć te elementy z językiem prostym, codziennym. Jednak zwykle przeważa u niego prosty język, dzięki któremu jest on lepiej zrozumiały dla przeciętnego czytelnika.
  • Często widoczny jest dystans, z jakim podchodzi to omawianego przez siebie w utworach motywu, nie ucieka także od ironii.
  • W swoich utworach bardzo często moralizuje, ale także stawia filozoficzne, a wręcz metafizyczne pytania dotyczące sensu istnienia, czy ludzkiej egzystencji.
  • pisanie wypracowania (fot. freeimages.com)
    Dotyka tematyki sztuki, poezji i samego poety. Rozważa on kwestie estetyki, widoczne są jego przemyślenia dotyczące sensu tworzenia poezji, tego, jakie miejsce ma poeta.
  • Bardzo często korzysta on z motywów mitologicznych. Dzięki temu może w pewien sposób zestawić ze sobą dotychczasowe prawdy z tym, co znane jest z historii. Pozwala mu to dotrzeć do źródła wielu zjawisk, czy zachowań ludzkich. Połączenie praw rządzących starożytnym światem i zasad współczesnych umożliwia stworzenie pewnego schematu, prawidłowości, które niezmiennie są aktualne.
  • Poprzez różne nawiązania do znanych motywów autor często podejmuje polemikę, chce burzyć utarte schematy i stereotypy.
  • Jego utwory zawierają swego rodzaju refleksje nad współczesnością i kulturą.
  • Stosuje wiele nawiązań do: tradycji, religii, historii, czy wcześniejszych dzieł literatury.
  • Korzysta także z zabiegu paraboli, który można zauważyć chociażby w utworze „Raport z oblężonego miasta”.
  • Widoczne jest także posługiwanie się przez niego wykreowanym na potrzeby utworu bohaterem lirycznym. Takim przykładem jest postać Pana Cogito, który występuje w cyklu utworów, których jest bohaterem.

PODSUMOWANIE

Podsumowaniem tej lekcji niech będzie dla Ciebie poniższy filmik, który zbiera najważniejsze informacje:

K.M.

 

Dodaj komentarz:

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

facebook